Γιατί τόσα σκάνδαλα στον κόσμο της μόδας;
Λάθη, σκανδαλάκια, ατοπήματα, υπερβολές. Τελευταία η μόδα εκτίθεται κάπως πιο βάναυσα από ό,τι θα περίμενε κανείς. Ή από όσο μπορούμε να ανεχτούμε.
Spotlight
-
Η επιστολή Μητσοτάκη στη Φον Ντερ Λάιεν «για την ακρίβεια των πολυεθνικών» – Προτείνει 4 μέτρα αντιμετώπισης
-
Ποιος θα αντικαταστήσει τον Ραϊσί στην προεδρία του Ιράν μέχρι τις εκλογές
-
Δυσοίωνη εκτίμηση: Ένα κομμάτι της Δήλου θα βυθιστεί μετά από 50 χρόνια
-
Ιστορική πρωτιά της Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών στις εκλογές του ΤΕΕ
Χρύσα Οικονομοπούλου, φωτό: Abacapress
Πριν λίγο καιρό, άνθρωποι που λατρεύουν τη μόδα και άνθρωποι που τη βλέπουν με σκεπτικισμό (κυρίως αυτοί) συζητούσαν, θέλω να φαντάζομαι σε ύφος έντονο γύρω από τραπέζια, το Abercrombiegate. Το σκάνδαλο (ελλείψει καλύτερης λέξης) εκείνο, δηλαδή, κατά το οποίο έγινε γνωστό ότι ο CEO της εταιρείας δεν επιτρέπει την πώληση μεγεθών που ξεπερνούν το large στα γυναίκες επειδή «τα ρούχα του είναι μόνο για όμορφες και αδύνατες», αλλά την ίδια στιγμή πουλάει και XL και XXL σε αντρικά, επειδή «οι γυμνασμένοι αθλητές πρέπει να βρίσκουν ρούχα στο νούμερό τους».
Τα Abercrombie & Fitch είναι για κορίτσια και αγόρια που ανήκουν στον καθόλου διάτρητο εκείνο κύκλο των cool kids, για τις μαζορέτες και τους jocks, για τους ευδιάκριτα popular people που ξέραμε πάντα ποιοι είναι, είτε περάσαμε εφηβεία με John Hughes είτε με Hannah Montana. Είναι εύκολο να βγεις από τα ρούχα σου (… κουτί έκατσε το λογοπαίγνιο) και να δεις στη φίρμα τον επόμενο μεγάλο εχθρό που λειτουργεί ρατσιστικά (τη σήμερον ημέρα παντού μπορείς να κολλήσεις κάπου ένα «ρατσιστικά»). Με κίνδυνο να ακουστώ αιρετική με το ζόρι, ομολογώ ότι το θέμα που φάνηκε ελάσσονος σημασίας –ο κάθε έμπορος, γιατί πρωτίστως περί εμπορίου πρόκειται, έχει ένα target group.
Τα A&F φτιάχνουν ρούχα για κορίτσια αδύνατα, όπως ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΜΑΡΚΕΣ, που πουλάνε τζιν για σώμα δεκαπεντάχρονης και μαγιό που, με το υποτυπώδες ύφασμά τους, δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα επίμαχα σε νορμάλ κορίτσια: είναι ολοφάνερο ότι τα πνεύματα οξύνθηκαν επειδή κάποιος παραδέχτηκε με κυνισμό κάτι που πολλές εταιρείες κάνουν, ηθελημένα ή μη, καιρό τώρα. Και ήταν απλούστατο και αναμενόμενο να επιτεθεί σύσσωμη «Η Μόδα» σε εκείνον, για να ξεσπάσει, να λειτουργήσει πολιτικώς ορθά ως οφείλει και να συνεχίσει με ήρεμη συνείδηση να κάνει, ερμμ, τα ίδια.
Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν σούσουρο απλώθηκε πάνω από την εβδομάδα μόδας του Ρίο Ντε Τζανέιρο –οι καλοθελητές είδαν αυτή τη φωτογραφία από την επίδειξη του Lenny Niemeyer και ξεκίνησαν ατέλειωτες συζητήσεις περί μοντέλων που κάνουν εξαντλητικές δίαιτες χωρίς γυμναστική με αποτέλεσμα τέτοιες εμφανίσεις. Τι εννοούν «τέτοιες εμφανίσεις»; Ότι στην πασαρέλα τόλμησε να περπατήσει μοντέλο με σώμα σαν το δικό σου ή της φίλης ή της γειτόνισσας: δέρμα που κακό φως «κάνει νερά», μύες που από την ελλιπή άσκηση και τα δεκάωρα στο γραφείο έχουν χαλαρώσει ανεξαρτήτως κιλών, κυτταρίτιδα από το junk που έφαγες τον χειμώνα επειδή μετά από την πίεση ήταν το μόνο που σε χαλάρωνε. ΜΑ ΠΩΣ επέτρεψαν αυτό το θέαμα; Πώς, θα συμπληρώσω, ενώ φροντίζουν με τόση επιμέλεια να το κρύβουν κάτω από απανωτές επιχειρήσεις φότοσοπ στις φωτογραφίσεις;
Η Μόδα Στη Χώρα Των Αγαλμάτινων Οπισθίων γουρλώνει τα μάτια μπροστά σε «απείραχτους» γλουτούς, γιατί έχει μάθει να θεωρεί φυσιολογικό το overdose ρετουσαρίσματος. Τι και αν τελευταία έχουμε φτάσει να μην μπορούμε να αναγνωρίσουμε ποια celebrity βλέπουμε στο κάθε εξώφυλλο; Στο σόου του καημένου του Niemeyer δεν ντράπηκαν να γκρινιάξουν για τις ατέλειες. Μα οι ατέλειες ήταν πάντα εκεί, αγαπητή βιομηχανία –εσείς τις κρύβετε σαν τα ψίχουλα κάτω από το χαλί, και εμείς το ξέρουμε, απλά καμιά φορά απολαμβάνουμε τον ύπνο κουλουριασμένες σε ένα καλοστρωμένο χαλάκι.
… Το χαλάκι δεν ήταν αρκετό για να στριμώξει από κάτω το λάθος της η ολλανδική Vogue, που χρησιμοποίησε την Querelle Jansen για ένα editorial με έμπνευση εμβληματικές μαύρες γυναίκες, όπως οι Ζοζεφίν Μπέικερ και Γκρέις Τζόουνς. Ένα μόνο πρόβλημα υπήρχε στο concept: η Querelle, το μοντέλο που είχε επιλεγεί, ήταν άσπρη. Πώς και γιατί διαλέγεις ένα άσπρο μοντέλο για editorial με κεντρικό θέμα τη μαύρη κουλτούρα είναι μυστήριο, που φτάνει το εξωφρενικό όταν δεις πώς αντιμετώπισαν editors και στιλίστες αυτό το μικρό προβληματάκι: έβαψαν το πρόσωπο του κοριτσιού μαύρο και της φόρεσαν μια άφρο περούκα. Επειδή, ξέρεις, το θέμα ήταν έθνικ και tribal. Και επειδή στην Ολλανδία δεν υπάρχουν προφανώς, μαύρα μοντέλα, παρά μόνο γαλακτερά κοριτσάκια με ξανθιές κοτσίδες και τουλίπες στα χέρια. Προφανώς. Και επειδή, πιθανότατα, οι μαύροι άνθρωποι μπορούν να αντικατασταθούν από έναν άσπρο, οποιαδήποτε στιγμή, αρκεί να εξασφαλιστεί μπάτζετ που καλύπτει αποκριάτικη στολή από μαγαζί με εποχιακά.
Η Χρύσα Οικονομοπούλου είναι δημοσιογράφος και δημιουργός του fashionism.gr
(facebook.com/fashionism.gr). Mπορείτε να την ακολουθήσετε και στο twitter.com/some_chrs
Το απαράδεκτο blackface σκάνδαλο της Vogue, η αυστηρότητα γκουβερνάντας παρθεναγωγείου απέναντι σε σωματικές ατέλειες και η πολιτικώς ορθή υποκρισία της αποκαλούμενης «βιομηχανίας», που είναι έτοιμη να καταδικάσει εν μέσω φωνών πράγματα με τα οποία έχει στην πραγματικότητα συνθηκολογήσει σιωπηρά, έχουν έναν κοινό άξονα. Και αυτός είναι πως, σε κάποιο σημείο της πορείας, η μόδα το έχασε. Τόσο οι μεγαλοπιασμένοι insiders όσο και εμείς οι ενθουσιώδεις δέκτες θρέψαμε την αυταπάτη ότι μόδα σημαίνει κάτι περισσότερο από καλλωπισμό, αισθητική και εισαγωγή λίγης περισσότερης ομορφιάς στην καθημερινότητα και της επιτρέψαμε καπρίτσια κακομαθημένου παιδιού. Ας ελπίζουμε ότι τώρα να είναι η ώρα να ενηλικιωθεί επιτέλους.
woman.in.gr
Ραζβάν Λουτσέσκου: Πήρε πολλά από όλους τους ποδοσφαιριστές
Οταν μια ομάδα έχει 20 (!) σκόρερ, σημαίνει πολλά για το πνεύμα και τη νοοτροπία της.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
