The 24h workday: Εργαζόμενες στην εποχή των smartphones
Ε-mail που σε περιμένουν στο κομοδίνο όταν ξυπνήσεις και άλλες εξουθενωτικές συνήθειες.
Spotlight
-
Υψηλοί τόνοι στη συζήτηση για το νέο δικαστικό χάρτη – Επίθεση Φλωρίδη σε ΠΑΣΟΚ – «Πυρά» από την αντιπολίτευση
-
Έρευνα: Γιατί οι νεαρές Λονδρέζες δεν μπορούν να βρουν τον άνδρα της ζωής τους;
-
Από την Έλενα Παπαρίζου το 12άρι της Ελλάδας στη Eurovision
-
Πέθανε από δηλητηριασμένα μανιτάρια που έφαγε σε εστιατόριο - Το γράμμα που άφησε στον σύζυγό της
Από την ώρα που θα ανοίξει τα μάτια της αναζητάει το i-Ρhone. Η 35χρονη Defne Aydintasbas εργάζεται ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε μια εταιρία στη Νέα Υόρκη. «Έχω πελάτες στην Ευρώπη, πράγμα που σημαίνει ότι πάντα θα βρω νέα e-mail με το που θα ξυπνήσω και θα έχω στη διάθεσή μου πολύ λίγη ώρα για να απαντήσω. Το αποτέλεσμα είναι να ξοδεύω όλο το πρωινό απαντώντας σε αυτά τα e-mail». Κάπως έτσι ξεκινάει η μέρα κάθε εργαζόμενης γυναίκας στις αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες. Το πρόβλημα αρχίζει όταν δυσκολευόμαστε να διαχωρίσουμε την προσωπική ζωή από την επαγγελματική. Για παράδειγμα όταν απαντάμε στον σύζυγό μας που μας προτείνει να βγούμε έξω για φαγητό: «Ευχαριστώ πολύ για την πρόταση», λες και μιλάμε σε κάποιον συνεργάτη μας ή αν μια φίλη μας ανακοινώσει σε e-mail ότι παντρεύεται κι εμείς το ανακαλύψουμε τρεις μέρες μετά, αφότου έχουμε διαβάσει πρώτα όλα τα e-mail της δουλειάς, σημαίνει ότι κάπου έχουμε χάσει τον έλεγχο.
Σίγουρα, όταν μας προσφέρθηκε αυτή η τόσα υποσχόμενη δουλειά, δεν περιμέναμε ότι θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και ότι θα είμαστε δεμένες όλη την μέρα στο γραφείο. Εξάλλου οι γυναίκες ήταν αυτές που την δεκαετία του ’90 διεκδίκησαν και πέτυχαν μεγαλύτερη εργασιακή ευελιξία. Αν μπορούσαμε να σχεδιάσουμε μόνες μας το πρόγραμμά μας, σίγουρα θα ήμασταν καλύτερες σύντροφοι και πιο στοργικές μαμάδες. Θα πηγαίναμε στο γυμναστήριο συχνότερα και θα είχαμε καθαρή σκέψη για να σκεφτούμε νέες στρατηγικές που κάνουν πιο αποδοτική την δουλειά μας, θα ήμασταν πιο ευτυχισμένες και πιο παραγωγικές. Αυτός άλλωστε δεν είναι ο στόχος κάθε εταιρίας;
Όμως αυτό που τελικά βιώνουμε είναι οι συνέπειες του μοντέρνου, ελεύθερου ωραρίου που με τόσο κόπο κατακτήσαμε. Αντί να απελευθερώσουμε τον χρόνο μας για να βελτιώσουμε την ζωή μας εκτός γραφείου, καταφέραμε να παρατείνουμε υπερβολικά τον εργασιακό χρόνο και από ανεξάρτητα άτομα να εγκλωβιστούμε στο μότο: « είμαι διαθέσιμος κάθε ώρα και στιγμή». Ακόμα κι αυτοί που δουλεύουν με ωράρια ιδιωτικής εταιρίας, όσο δύσκολα κι αν είναι αυτά, εξακολουθούν να είναι σε επιφυλακή όλο το 24ωρο λες και είναι χειρουργοί ή πυροσβέστες. Μόλις ένα e-mail εμφανιστεί στην οθόνη ή χτυπήσει το τηλέφωνο, πετάγονται πάνω σαν να κρίνεται από αυτό όλη η καριέρα τους.
Αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο, σύμφωνα με έρευνα που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1965 και 1978. Είναι όσοι έχουν κατακτήσει υψηλόβαθμες και νευραλγικές θέσεις, αναγκάζονται να μένουν πολλές ώρες στο γραφείο και κυνηγούν προθεσμίες. Το 28% αυτών βιώνουν πιο πιεστικές συνθήκες στη δουλειά σε σχέση με τρία χρόνια πριν. Η οικονομική ύφεση που πλήττει τις περισσότερες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου, έχει συμβάλει από την μία στην αύξηση της ανεργίας και από την άλλη στην επιπλέον επιβάρυνση όσων ήδη εργάζονται. Το 60% των ατόμων αυτών θεωρεί ότι η πίεση που βιώνουν στη δουλειά έχει βλάψει την υγεία τους και το 46% ότι βλάπτει τις διαπροσωπικές σχέσεις και την σεξουαλική τους ζωή.
Η An Hewlett είναι ζωντανό παράδειγμα αυτής της εξοντωτικής εργασιακής κατάστασης. «Πριν δύο χρόνια αποφάσισα να σταματήσω την δουλειά μου σε ένα περιοδικό, παρά τον καλό μισθό, τους καταπληκτικούς συνεργάτες και το ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον. Ένα πράγμα μου ήταν ανυπόφορο: ότι δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σε όλες τις υποχρεώσεις μου. Έπρεπε να βρίσκομαι συνεχώς σε επιφυλακή. Πάντα έπαιρνα δουλειά στο σπίτι, ετοίμαζα θέματα τα Σαββατοκύριακα, είχα φτάσει στο σημείο να διαβάζω τα e-mail μου στο μπάνιο! Θεώρησα την κατάστασή μου νοσηρή και αποφάσισα να σταματήσω. Νόμιζα ότι ήμουν η εξαίρεση στον κανόνα αλλά αργότερα, συζητώντας και με άλλες γυναίκες, ανακάλυψα ότι βίωναν την ίδια κατάσταση. Βασικά αυτό είχε γίνει το νέο-φυσιολογικό!».
Η Μαίρη Μαράκη, 27 ετών σήμερα, αποφάσισε πριν ένα χρόνο να αφήσει και αυτή την δουλειά της σε μεγάλο δικηγορικό όμιλο λόγω της απόστασης από το σπίτι της, των ωραρίων και της αδυναμίας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. « Από την αρχή σχεδόν περνούσα στο γραφείο όλη την ημέρα μου. Έφευγα το βράδυ. Κι ενώ πληρωνόμουν καλά, δεν ήμουν ικανοποιημένη, γιατί δεν προλάβαινα να δω τον άντρα μου και την οικογένειά μου. Επιπλέον ένιωθα ότι άφηνα διαρκώς δουλειά πίσω μου».
Το νέο πρότυπο εργαζόμενου που αναδύθηκε στα ’90s κι έπειτα, είναι αυτός που έχει πάντα γεμάτη αντζέντα, ένα inbox αδιάβαστων e-mail και την πολυτέλεια να δει φίλους και οικογένεια ανάμεσα στα διαλείμματα της δουλειάς ή στη διάρκεια ενός ταξιδιού. Όμως ειδικά για μια γυναίκα γύρω στα 30 είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα να συνδυάσει full-time δουλειά και οικογένεια απ’ ότι ήταν πριν από 15 χρόνια. Η τεχνολογία δεν έχει δώσει μόνο την ευκαιρία σε συνεργάτες και προϊσταμένους να σε βρουν κάθε στιγμή οπουδήποτε, αλλά γενικά έχει επιταχύνει τους ρυθμούς εργασίας. Παλιότερα στέλναμε κάτι και δεν περιμέναμε απάντηση σε λιγότερο από δύο ημέρες. Τώρα, με ένα e-mail έρχεται η απάντηση σε μισή ώρα. Οι προσδοκίες είναι διαφορετικές».
Τα e-mail έχουν γίνει ο σύγχρονος εφιάλτης κάθε εργαζόμενου. Ξαφνικά όλα αποκτούν την ένδειξη «επείγον». Άραγε πρέπει πράγματι να απαντηθούν όλα άμεσα; Όχι βέβαια, αλλά για προσπάθησε να το εξηγήσεις αυτό στον προϊστάμενό σου που σου προώθησε μερικά «να τα αναλάβεις εσύ» . Κάποια δεν χρειάζονται καν απάντηση αλλά ξέρεις ότι θα θεωρηθεί μείον στη δουλειά σου να αφήνεις αναπάντητα e-mail. Και ποιος θέλει να αφήνει αρνητικές εντυπώσεις; Κι έτσι αναγκαζόμαστε να κάνουμε εθελούσιες υπερωρίες για να τελειώσουμε την επιπλέον δουλειά, που δεν είναι επείγουσα αλλά ξέρουμε ότι θα γίνει, αν την αφήσουμε γι αύριο. Και καταλήγουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τους συναδέλφους μας παρά με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Οι συνάδελφοι γίνονται τώρα τα κοντινά μας πρόσωπα και η υποχρέωση να είμαστε «καλοί φίλοι» μετατοπίζεται τώρα σε αυτούς. Το γραφείο μετατρέπεται σε τόπο συνάντησης και εξόδου, αφού όλοι μένουν μέχρι αργά και δουλεύουν σε μια ατμόσφαιρα φιλική και ταυτόχρονα υγιούς (ή μήπως όχι;) ανταγωνισμού.
Ένα άλλο σύμπτωμα του εργασιακού μας θριάμβου είναι ότι έχουμε μετατραπεί σε γραμματείς του εαυτού μας. Μια γυναίκα σήμερα μπορεί να έχει κατακτήσει δουλειά ανάλογη με αυτή που είχε ο πατέρας της πριν 30χρόνια αλλά έχει φορτωθεί χίλιες δύο επιπλέον υποχρεώσεις, όπως να κλείνει εισιτήρια και ξενοδοχεία, να οργανώνει συσκέψεις, να κάνει τηλεφωνήματα για χάρη άλλων. Πάντα μια γυναίκα υπάλληλος είναι η πρόθυμη και η οργανωτική που θα απαλλάξει το αφεντικό της από τον κόπο.
Διαπραγματευόμενες σε νέες συνθήκες εργασίας, μερικές γυναίκες αποφάσισαν να ξαναγράψουν τους κανόνες και να προτρέψουν τους συνεργάτες τους να προσαρμοστούν σε αυτούς. «Πρέπει να εκπαιδεύσεις τους συνεργάτες σου» λέει η Kristin Hansen, μια 40χρονη τραπεζική υπάλληλος και μητέρα ενός παιδιού στο Vancouver. «Αν από την αρχή δεν απαντάς στα τηλεφωνήματα τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα, οι συνεργάτες σου μαθαίνουν να μην σε ενοχλούν αυτές τις ώρες». Η 35χρονη Shannon King που δούλευε σε εταιρία real estate στο Λονδίνο λέει ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το 16ωρο ωράριο στη δουλειά της, αμέσως μόλις έληξε η σχέση με τον σύντροφό της. Τώρα φεύγει απ’ το γραφείο στις 6μμ, αποφεύγει να τσεκάρει τα e-mail της εκτός γραφείου και δεν βγάζει το κινητό από την τσάντα όταν είναι με φίλους. « Η τεχνολογία με έκανε να πάρω στα σοβαρά την σχέση μου με τους ανθρώπους. Κατάλαβα ότι είναι σημαντικό να αφιερώνεσαι στον άνθρωπο με τον οποίο συναντιέσαι».
«Για την ώρα έχω βρει τους δικούς μου ρυθμούς. Δουλεύω λίγο από το γραφείο και πολλές ώρες από το σπίτι» εξηγεί η Αn. «Μπορεί να μην έχω το ίδιο εισόδημα ή την εργασιακή ασφάλεια που είχα πριν, αλλά μπορώ τουλάχιστον να μαγειρέψω τα πρωινά και να κάνω ένα διάλειμμα όταν θελήσω εγώ. Η οικογένειά μου μου λέει καμιά φορά ότι ο T.S. Eliot έγραψε τα καλύτερα ποιήματά του όταν δούλευε σε εντατικούς ρυθμούς. Κι εγώ τους απαντάω «ναι, αλλά ο T.S. Eliot δεν είχε ποτέ smartphone»».
woman.in.gr
Το μεγάλο λάθος του Σλούκα έδωσε το πλεονέκτημα στην Μακάμπι (vid)
Ο Κώστας Σλούκας πήρε την λάθος απόφαση, τη λάθος στιγμή. Και η Μακάμπι…
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442