Γάμος: cheap or chic; Πόσο μπορείς να ρίξεις το κόστος.

Στους γάµους δεν υπάρχουν βεβαιότητες, εκτός από µία: δεν έρχονται όλοι οι καλεσµένοι µε τις καλύτερες προθέσεις. Για να είµαστε ακριβείς, είναι σίγουρο ότι κάποιοι θα παραβρεθούν και θα σου ευχηθούν στο γάµο σου µόνο και µόνο για να ελέγξουν ότι τα πράγµατα δεν είναι του γούστου τους, να καταγράψουν παραλείψεις κι έτσι να έχουν hot θέµα συζήτησης µε τους κοινούς γνωστούς σας για τις κρύες νύχτες των επόµενων τριών χειµώνων. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι δυνατό να πρέπει το ζευγάρι να πουλήσει έναν κερατοειδή έκαστος για να διοργανώσει ένα event που θα κάνει και την πιο κακοπροαίρετη θεία να φάει το καπέλο της. Οπωσδήποτε, εν µέσω κρίσης, τα µπάτζετ είναι γενικώς περιορισµένα -µόνο που, ειδικά για την περίσταση, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να µην µπερδευτεί το οικονοµικό µε το φτηνό και ακόµα χειρότερα µε το φτηνιάρικο. Γιατί αυτή είναι µια µέρα που θα µείνει αξέχαστη -και όχι µόνο σε αυτήν που φορούσε το άσπρο φόρεµα.

Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι το ανοιχτό µπαρ είναι για το γαµήλιο προϋπολογισµό ανοιχτή πληγή. Οι επιλογές που σας δίνονται όταν προγραµµατίζετε το πάρτι φαίνονται πολλές, αλλά στην πραγµατικότητα είναι µόνο µία: ανοιχτό µπαρ. Αν εσείς και οι καλεσµένοι σας δεν ανήκετε σε κάποια θρησκευτική σέχτα που απαγορεύει το αλκοόλ ή αν δεν είστε όλοι αλκοολικοί σε απεξάρτηση, είναι µάλλον απίθανο να σερβίρετε µόνο ανθρακούχο νερό και πορτοκαλάδα. Στους γάµους οι άνθρωποι πίνουν και σε πολλές περιπτώσεις περισσότερο απ’ ό,τι τρώνε. Η µέση λύση, να σερβίρετε δηλαδή µόνο κρασί και µπίρα, δεν θα σας κάνει ιδιαίτερα δηµοφιλείς στους καλεσµένους που υποφέρουν από καούρες. Μπορείτε βέβαια να ορίσετε την ελεύθερη κατανάλωση ελαφρών ποτών και να πληρώσετε ξεχωριστά για όσα άλλα καταναλωθούν, αλλά κι αυτή η λύση δεν συµφέρει απαραίτητα, ειδικά αν οι καλεσµένοι στην πλειονότητά τους κατεβάζουν τα δωδεκάρια ουίσκι µε τέτοια ταχύτητα που θα έπρεπε να κυκλοφορούν στο χώρο της δεξίωσης µε το µπουκάλι σε οροστάτη. Καλύτερα λοιπόν να δαγκώσετε τη σφαίρα και να χρεωθείτε ένα αξιοπρεπές ανοιχτό µπαρ κι ας µη διαθέτει το τάδε µολτ που απέσταξαν καλόγριες από το Γκάλαγουεϊ µε τα χεράκια τους -κανείς δεν θα το προσέξει. Σε κάθε περίπτωση, ποτέ, αλλά ποτέ, µη διανοηθείτε να αφήσετε τους καλεσµένους σας να πληρώσουν τα ποτά τους. Πρώτον, σας έχουν ήδη κάνει δώρο γάµου οπότε ένα ποτό το δικαιούνται. Δεύτερον, οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν στους γάµους µε λεφτά κι όταν ο µπάρµαν τους τα ζητάει όχι µόνο αιφνιδιάζονται αλλά δεν έχουν και να του τα δώσουν. Τρίτον, οι καλεσµένοι στους γάµους δεν πληρώνουν, τέλος. Αν ήθελαν να πληρώσουν θα πήγαιναν σε ένα κανονικό µπαρ, όπου δεν θα ήταν υποχρεωµένοι να βλέπουν και τη θεία σας τη Μαριγώ να χορεύει τα καλαµατιανά της, καταλαβαίνετε.

Επίσης στους γάµους οι άνθρωποι χορεύουν. Δεν χρειάζεται να χαλάσετε µια περιουσία για το σάουντρακ της µεγάλης µέρας, αλλά δεν επιτρέπεται κιόλας να το αφήσετε τελείως στην τύχη. Και όταν λέµε στην τύχη εννοούµε στον ξάδελφο dj που αυτοπροτείνεται για τη θέση όλο προθυµία αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις θα ακολουθήσει ένα από τα δύο σενάρια καταστροφής. Αν είναι 35άρης και part time dj η µουσική στο γάµο σας θα ακολουθήσει ένα πολύ συγκεκριµένο πρόγραµµα µε συνέπεια Άγγλου αριστοκράτη: λίγο ’80s να ξεκινήσει το κέφι, λίγο ’60s να ανέβουν στην πίστα τα συµπεθέρια, λίγο λάτιν να δείξει την τέχνη της και η ξαδέλφη που έχει φάει τα παρκέ της σχολής χορού µε το κουτάλι, λίγο ελληνικά να ανάψουν τα αίµατα, ξαφνικά λίγο ροκ γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος µπορεί να έχει έρθει, µετά λαϊκά γιατί γάµος χωρίς νταλκάδες δεν υπάρχει, πριν το τέλος ρεµπέτικα διότι µόνο τέτοια χορεύει ο γαµπρός και οι φίλοι του και γκραν φινάλε µε δηµοτικά για να τιµήσουµε τους καλεσµένους που δεν υπέκυψαν στην αστυφιλία και διένυσαν πάνω από διακόσια πενήντα χιλιόµετρα για να έρθουν στο γάµο, µε το τρακτέρ. Η άλλη εκδοχή είναι ο ξάδελφος να έχει κλείσει µόλις τα 23, να ακούει µόνο αυτά που οι 23χρονοι θεωρούν προχωρηµένα και επίσης να µην καταδέχεται να παίξει κάτι πιο εµπορικό και vintage από τους Arcade Fire. Σε αυτή την περίπτωση οι άνω των 50 καλεσµένοι σας θα πιστέψουν ότι τα ηχεία έχουν χαλάσει και θα κάνουν απλά υποµονή, ενώ το ηλικιακό γκρουπ 30-50 θα κατευθυνθεί στο µπαρ, όπου το καλό που σας θέλουν είναι να είναι ανοιχτό. Η πιο ασφαλής επιλογή είναι να προσλάβετε έναν επαγγελµατία και να επιµεληθείτε µαζί το play list. Δεν χρειάζεται να είναι ο Tiesto, οπότε δεν θα σας στοιχίσει υπερβολικά. Οµοίως µην αφήσετε κάποιον τρίτο, π.χ. τον κιµπάρη πεθερό σας, να προσλάβει ένα συγκρότηµα για να παίξει στο γάµο σας. Οk, θα είναι οικονοµικό γιατί είναι δώρο, αλλά µετά τη δέκατη έκτη επανάληψη του «έλα να πάµε στο νησί η µάνα σου, εγώ κι εσύ» µόνο ευχαριστώ δεν θα θέλετε να πείτε. Νοµίζατε ότι θα σας έφερνε τους Vinylicious;

Οι γυναίκες που θα κόψουν κάτι που αφορά την εµφάνισή τους από το µπάτζετ του γάµου τους είναι πιο σπάνιες και από το αλπικό εντελβάις. Λογικό, τη µέρα που θεωρείς τη σηµαντικότερη της ζωής σου θέλεις να είσαι κάτι παραπάνω από όµορφη. Και η αισθητική κάθε νυφικού είναι θέµα γούστου: ως γνωστόν το κιτς της µιας είναι το λουσάτο της άλλης. Αυτό που δεν πρέπει να κάνετε είναι εκπτώσεις στο ύφασµα, διότι το νυφικό επιτρέπεται σε κάποιο βαθµό να κάνει εντύπωση, αλλά όχι επειδή τρίζει. Ή επειδή θα µπορούσε να σταθεί όρθιο και µόνο του. Επίσης προσοχή στο να είναι καλοραµµένο καθώς, συνήθως, ωραία νύφη είναι η νύφη που αναπνέει. Όσο κρατάτε αυτά τα στάνταρ, µπορείτε να διαλέξετε όποιο φόρεµα ταιριάζει στο στιλ σας. Προσοχή επίσης και στα τυποποιηµένα πακέτα make-up και χτενίσµατος. Πολλά συνοικιακά κοµµωτήρια θα σας θέλξουν µε τις χαµηλές τιµές τους, αλλά κινδυνεύετε να πάτε στο γάµο σας µε ποστίς σε διαφορετικό χρώµα από τη ρίζα σας, µε πορτοκαλί απόχρωση στο δέρµα ή µε «µακιγιάζ νύφης» τόσο προκάτ που θα µπορούσε να γίνεται και µε στένσιλ. Δεν είναι απαραίτητο να αποφύγετε ένα καλό οικονοµικό πακέτο, αλλά για λόγους ασφαλείας πρέπει να κάνετε περισσότερες πρόβες. Όχι, µία δεν φτάνει πάντα.

Οι φωτογραφίες του γάµου είναι για τα περισσότερα νοικοκυριά κάτι µεταξύ pet και εικονοστασίου. Τις βγάζουν έξω, τις κοιτάζουν (µερικοί τις χαϊδεύουν κιόλας, συνήθως πριν από το διαζύγιο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), τις δείχνουν σε όποιον ενδιαφέρεται, τις τοποθετούν σε περίοπτα σηµεία µαζί µε άλλα γαµήλια παραφερνάλια. Ως εκ τούτου δεν τις αναθέτουµε σε κάποιον που µπορεί να µας καταστρέψει την ανάµνηση οριστικά και διά παντός. Μαρτυρίες παθόντων ζευγαριών κάνουν λόγο για φίλους που ασχολούνταν µε τη φωτογραφία ερασιτεχνικά και ανέλαβαν να φωτογραφίσουν το γάµο, έτσι, για µια πιο προσωπική µατιά, αλλά για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους το φιλµ χάθηκε/κάηκε/δεν υπήρξε ποτέ ή ο υπολογιστής κράσαρε και ό,τι σώθηκε γεµίζει το γαµήλιο άλµπουµ κατά το ένα εικοστό πέµπτο. Επίσης δεν αναθέτουµε τις φωτογραφίες (αλλά και το βίντεο) του γάµου µας στο συµπαθητικό κυριούλη που έχει το φωτογραφείο στη γωνία και κάνει καλές τιµές. Αφενός αυτή η φωτογραφική τεχνοτροπία βγάζει τις νύφες σαν εντοιχισµένες στο πλάι του γαµπρού/στο πίσω κάθισµα του αυτοκινήτου/κάτω από τη λεύκα, αφετέρου υπάρχει περίπτωση να σας πείσουν να καταλήξετε στη βιτρίνα του φωτογραφείου χαµογελώντας στους περαστικούς µε νυφικό, γεγονός που από µόνο του δεν έχει έτσι κι αλλιώς καµία λογική. Τα βίντεο αυτής της λογικής αναβιώνουν την καλτ αισθητική της βιντεοκασέτας του ’80, πράγµα που είναι οk µόνο αν σκοπεύετε να προβάλετε το βίντεο του γάµου σας στο Gagarin. Καλύτερα χώστε µια κάµερα στο χέρι του µικρού σας αδελφού, θα είστε πιο ασφαλής. Ναι, κι ας είναι 11 ετών.

Άλλες λεπτοµέρειες που δεν πρέπει να θυσιάσετε για λόγους οικονοµίας:

* Μην καλείτε όλο τον κόσµο στην εκκλησία αλλά µερικούς µόνο στο πάρτι. Υποτίθεται ότι στην εκκλησία είναι το µυστήριο, το ιερό, το σηµαντικό, οπότε εκεί είναι που θέλετε τους πιο κοντινούς σας ανθρώπους. Κατανοητό ότι για τη δεξίωση χρεώνεστε µε το κεφάλι, αλλά αν κάνετε επιλογή των καλεσµένων σε Α και Β κατηγορίας θα φανεί σαν να καλέσατε όλους τους άλλους απλώς για να σας κάνουν δώρο. Και δεν είναι ωραίο. Αν δεν µπορείτε να κάνετε τόσο ανοιχτό πάρτι, καλέστε γενικά λιγότερο κόσµο.

* Μην παραθέσετε έναν τεράστιο µπουφέ µε κακό, φτηνό φαγητό που δείχνει πλούσιος αλλά δεν είναι. Η ποσότητα δεν δείχνει αρχοντιά, η ποιότητα είναι που έχει σηµασία. Οι άνθρωποι γενικά παρεξηγούνται όταν τους ταΐζεις πλαστικοποιηµένες τροφές και το φαγητό φυσικά µένει στον µπουφέ φωνάζοντας έτσι ότι δεν άρεσε σε κανένα. Ειλικρινά, ανάλατο ρύζι µε κύβους καρότου σε γάµο;